Opowiadanie

Smyk napisał:

Nawet w tych dobrych czasach było niewiele Confused

to fakt, ale jakże miło było znajdywac te perełki... (lub okropieństwa, te juz mniej miło....)

za to kilka razy wypowiadal sie na temat filmu niejaki pan Kraśko, bodajże w przeddzień Oskarowej Nocy, gdy BBM byl nominowany.....
Dowiedzieliśmy sie wtedy, jak Polska dluga i szeroka (zasięg TVP1!), ze p. prezydent Bush natenczas nie obejrzał (i nie zamierza) obejrzeć Tajemnicy...
byl to jeden z niewielu glosow krytycznych wobec Busha Jra, który przebil się w ówczesnej kaczej TVP Laughing

P.S. Tylko nie wiedziec czemu Krasko potem awansował Smile

Szczerze mówiąc nie sledziłam ani kariery pana Busha, ani pana Kraśko w tvp... wole Ala Gora Wink

A dla mnie ci co nie obejrzeli filmu tylko stracili, więc....

mam pytanie macie może to opowiadanie po polsku bo nie umie nigdzie go znaleźć w żadnej bibliotece ani księgarni a bardzo potrzebuje. Bardzo go potrzebuje a mój angielski nie jest za dobry aby przetłumaczyć sobie zamieszczonego wcześniej opowiadania w języku angielskim. Jeśli ktoś posiada przetłumaczone i zechciałby je zamieścić tutaj to byłbym bardzo wdzięczny

"Tajemnica Brokeback Mountain" Annie Proulx jest w języku polskim jak i angielskim w wielu księgarniach np.Empik,Merlin itp.W bibliotece raczej wątpię ,żeby było...
tutaj link do Empiku można mało,że nowa książke kupić to także uzywaną na bazarku w tym sklepie [link widoczny dla zalogowanych]

lub np [link widoczny dla zalogowanych]

Wysłany: Pią 22:32, 13 Mar 2009

Wczoraj po raz pierwszy przeczytałam opowiadanie.

Długo czekałam na tę chwilę i nie kupiłam książki wcześniej, bo wiedziałam, że czytając ją muszę i chcę być sama, że muszę mieć święty spokój i być tylko sama ze sobą i z NIMI - Jackiem i Ennisem - na BBM.

Taka okazja nadeszła właśnie wczoraj i .... było tak, jak się spodziewałam - płakałam prawie od pierwszych zdań, wzruszenie odbierało mi zdolność patrzenia, ale jakoś doczytałam do końca plus esej o ekranizacji.

Dobrą kolejnością było najpierw obejrzenie filmu, a potem czytanie opowiadania.

Nawet opisy wyglądu Jacka czy Ennisa nie miały wpływu na to jak ich sobie wyobrażałam - nie musiałam ich sobie wyobrażać, wyglądali przecież tak, jak na filmie Wink

Opowiadanie - pisane takim szorstkim, mało rozbudowanym i czasem wulgarnym językiem jest bardzo dużym kontrastem dla filmu, który wg mnie był dużo delikatniejszy, subtelniejszy i bardziej estetyczny. No i ta muzyka... Teraz już słyszę ją równiez czytając książkę - i to jest cudowne, taka jest magia tego filmu Very Happy

Nie wiem czy sama książka wstrząsnęłaby mną tak mocno jak film, ale wiem, że teraz stała się jego uzupełnieniem (w pewnych kwestiach).

Podoba mi się to, że Ang Lee przeniósł tę najważniejszą rozmowę Jacka i Ennisa z motelu (jak jest w opowiadaniu) prawie na koniec filmu - taka kulminacja emocjii i... właściwie nie rozwiązana od lat sprawa. A potem już tylko ta ogromna pustka...
Czy w tych uczuciach Ang Lee wyraża swoją emocjonalną pustkę po stracie ojca??? Myślę, że w dużej mierze tak.

Zaskoczyły mnie dwie rzeczy, o których mowa w książce, a nie było tego w filmie (chyba, że coś przegapiłam):

1. to, że zmarł teść Jacka - nie wiedziałam tego po obejrzeniu filmu.

Ktoś chyba tu na Forum nawet sugerował, że teść mógł być zamieszany w śmierć Jacka - ale książka wszystko wyjaśnia: nie mógł - bo nie żył.

2. to, że Jack i Ennis nigdy nie wrócili na BBM.

Jakoś tak mi się żal zrobiło, ze jeździli po tych różnych górach, a nie wrócili do MIEJSCA POCZĄTKU... Sad

To na razie tyle ode mnie Wink

Wysłany: Pią 22:50, 13 Mar 2009

moongirl napisał:

2. to, że Jack i Ennis nigdy nie wrócili na BBM.

moongirl, też doszład do tego wniosku dopiero po przeczytaniu opowiedania, ale teraz umiem to tez zauważyć w filmie. To było smutne. Brokeback- tylko raz, na początku.

Wysłany: Nie 11:52, 15 Mar 2009

Tak, dopiero po przeczytaniu opowiadania zwróciłam na to uwagę. Wcześniej nie brałam pod uwagę innej opcji - skoro były góry, to jakoś nie myślałam o tym, że to nie Brokeback...

Dlaczego tam nigdy nie wrócili? - kolejne pytanie, które pozostanie bez odpowiedzi Sad

Wysłany: Nie 17:27, 15 Mar 2009

Też się nad tym zastanawiałam. Przecież mogli tam pojechać. Poprostu. Ale doszłam do wnoisku, że może się bali wspomnień. W końcu tam się wszystko zaczęło i skończyło zarazem. Po Brokeback nie byli już razem wrócili do rzeczywistości, a Brokeback było taką bajką. Właściwie to tylko tam zaznali pełni szczęścia. Smutne, ale prawdziwe. Sad

Wysłany: Nie 21:17, 15 Mar 2009

Tak, na Brokeback się wszystko zaczęło. Potem Jack i Ennis spotykali się tak rzadko, że już chyba nie liczyło miejsce (choć pewnie trochę się liczyło, bo nie spotykali się przecież w motelu), ale sam fakt, że byli razem choć tych kilka/kilaknaście dni w roku.

Jeszcze jedna rzecz mnie zaskoczyła w tym opowiadaniu, zawarta chyba tylko w jednym zdaniu:
- to, że brat Ennisa mieszkał w Signal.

Film mówi tylko o tym, że Ennis był wychowywany przez starszego brata i siostrę - o tym, co się stało z siostrą wiemy, ale o bracie nie było ani słowa.
A okazuje się, że był "w miarę" blisko.

Ta niewiedza o bracie Ennisa w filmie (o tym, ze ktoś z rodziny był blisko, choć nie wiemy jak im się układało) spotęgowała jeszcze bardziej odczucie ogromnej samotności Ennisa i wielkiej potrzeby (dosłownie) bratniej duszy... Crying or Very sad

Jak już pisałam przeczytałam również esej o ekranizacji.
Tak mi się ciepło na sercu zrobiło, że A.Proulx w taki szczególny sposób wspomina w nim Heatha...

Najbardziej wzrusza mnie zdanie:
"On wiedział dużo lepiej ode mnie jaki był Ennis"...

A może Ennis Del Mar to w jakimś stopniu (kawałku, części) sam Heath Ledger?...